3. Pəh, qərb marksistlərinin ən sevdiyi ana yemək)))
Başlıqda manipulasiya yazılıb ancaq mən əlavə olaraq şiddət üsullarından da danışacam. Bunu bəlirtmə səbəbim isə şiddət üsulunun manipulasiyadan daha çox xalqın başqaldırışına qarşı atılmış şiddət addımı olmasıdır. Yəni, şiddət üsulu manipulasiya deyil.
Buna aydınlıq gətirdiyimizə görə, şiddət üsullarından başlaya bilərik. Şiddət üsulları isə polis və ən əsası ordudur. Dövlətin və Hökümətin oynadığı ən güclü kartlarından biridir şiddət üsulu. Ancaq məcbur qalmadıqca istifadə etməməkdədir. Bizdə nadirən özünü göstərən ictimai mitinqlərə qarşı polis sərt reaksiyası bu üsula ən bariz nümunədir. Sosial media çarxlarında bir ara gündəm olan və bir çox gəncin gülüş mənbəyi olan bir yaşlı fərdin polislər tərəfindən ibtidai variantla aparılması dövlətin şiddət vasitəsini istifadə etməsidir. Bu isə xalq arasında böyük bir qorxuya səbəb olur.
Yuxarıda məcbur qalmadıqca bu üsula əl atmadıqlarını demişdim. Çünki şiddətdən daha cəzbedici görsənən bir üsul da var. O da ideologiya vasitəsilə (burada ideologiya terimini marksist literatürə* referansla istifadə etdiyimi bəlirtməliyəm. Marksist literatürdə ideologiya, bir toplumda öz üstünlüyünü iqtisadi və siyasi olaraq aydın bir şəkildə göstərən sinfin, öz (yanlış) düşüncələrini xalqa rıza yoluyla mənimsətilməsidir. Engels’in dili ilə yanlış bilincdir. Buna burjua ideologiyası da deyilir. Nümunə olaraq: Çox çalışmalısan ki, zəngin olasan cümləsi hər kəlməsi burjua tərəfindən inşa edilən bir anlayışdır! Əlavə olaraq, ideologiyanın bu cür istifadəsi əslində demode* olub. Ancaq məlum. biz geridə qaldığımız üçün bu cür kavramsal kümelerə* möhtacıq) media, məktəblər, universitetlər və fikirlərin yayıldığı hər ortam üzərindən reallaşdırılır. Məktəblərdə və ya universitetlərdə tələbələrə ən birinci olaraq milliyətçilik və başqa ideologiya (fikirlər topluluğu)ların, düşüncələrin istənilən şəkildə mənimsədilməsi.
Yuxarıda da qeyd olunduğu üzrə rafinsh, əlixan kimi videobloggerlərin ictimaiyyətdə qınaq obyektinə çevirdiyi insanlar da nümunə göstərilə bilər. Bunu biraz daha açım. Bəhsi keçən iki insanın da tənqid etdiyi insanlar və hadisələrə olan baxış bucaqları çox vaxt nəticəyə yönəlikdi. Nümunə göstərim, rafinshin cvn tv’də (imran əsədov bir videosunda cvn tv’nin əsl sahiblərini aşkara çıxardıb, linki ata bilməyəcəm youtube’dan baxa bilərsiniz) dövlətin şiddət üsulu olan polisləri qəhrəman obrazı olaraq qələmə verdiyi videoları var. Hansı ki, insanlar etdikləri ictimai əxlaqsızlığa görə üzr istəyir. Bu, o insanlara dərs deyil. bu, dövlətin “buraların hökmdarı mənəm” mesajını xalqa polislər vasitəsiylə çatdırmasıdır. Rafinsh də bu mesajın çatdırılmasında sadəcə kurye misalı rol oynayır. indi bilmirəm, bunu bilərəkmi edir yoxsa bilməyərək. Ancaq izlədiyim qədəriylə zəkalı birinə oxşayır, bilməyərək etməsi açığı mənə çox da inandırıcı gəlmir. Bəs nəticəyə yönəlik deyəndə nəyi nəzərdə tuturam? Əlbəttə ki, rafinshin, insanların bu ictimai əxlaqsızlıqı edəndə onlara qarşı reaksiyası ilə birlikdə, tənqid edilən obyektin dövlət olmamasını. Polis o insanların cəriməsini əlbəttə verə bilər, ancaq üzr istənilməsi artıq ibtidai bir üsul olur. Cəriməni verdiktən sonra xəbərlərdə cərimələndi deyə göstərilə bilərdi vəya başqa cür. Və rafinsh tam da burada üzr istəmək feil’ini tənqid edə bilərdi.
Bizim millətin böyük bir qismi qorxuyla yaşayır. Ancaq heç kim bu qorxunu üzə çıxartmaq istəmir. Çünki tənqidi və ya bir hadisəyə yönəlik təsbiti qəbul edən millət deyilik. Dəyişməyə elə bundan başlanmalıdır.
Son olaraq, fuad iskəndərovun cvn tv’də güclü Azərbaycan şüarlarıyla xalqa qarşı pompaladığı* milliyətçilik ideologiyası da manipulasiyanın ən konkret nümunələrindən biridir.